Benim kuşumda başlarda hiç elime gelmezdi. Hep kafesten çıkmaya çalışırdı bi ara kafesin demirleri arasıdnan kafasını çıkartmaya çalışmış sonra sıkışmışdı
Biraz uğraştıktan sonra çıkardım. Şu anda aileden birisiymiş gibi oldu. Kafesten çıkar çıkmaz omzuma geliyor.Hİç bırakmıyor beni. Bütün balkon kapılarını kapatıyoruz evin içinde geziyor. O kadar alıştıkı bile tuvalete giderken girmeye çalışıyor
Akşam olduğunda dışarıda durmasını istemiyorum ama kafese girmiyor tek çare olarak örtü ile yakalıyorum
Önceden bir tane daha kafes vardı onun çatısını söktüm. Şu anki kafeside üstüne geçirdim dublex oldu
birde arkaya ağaç dallarını kelepçe ile birleştirip ağaç yaptım
Ona konuyor.
İlk 1 hafta kafesde dursun elinizi uzatın alışır. 10 dk elinize alıp sürekli bir kelime söyleyin. Ben ilk cicikuş öğrettim şimdi cicikuş Paşa Esad İrem ve Ceren diyor
Daha öğretmeye çalışıyorum.
Benimde bir sorum olacak. Elime geliyor elime kafada atıyor fakat parmağımla başının üstünü sevmeye çalışıyorum sevdirmiyor. Ama sürekli yanımızda iyice alıştı sevebilmemin bir yolu var mı?