Karadeniz Pet

Mavişimizi kaybettik

  • Konbuyu başlatan escada35
  • Başlangıç tarihi
başınız sağolsun
 
Başınız sağolsun. Çocukluğumdan beri kuş besliyorum. Toplamda bir 8 yıl kadar ara vermiştim. Boncuk adını verdiğimiz kuşumuzu aldıktan sonra bizimle 7 yıllık bir ömrü oldu. O öldüğünde Ankara'daydı, ben 1 hafta için İstanbul'daydım. Nasıl ağladım kardeşimle, anlatamam. Tipime bakan kıyamet kopsa umurumda olmaz sanır :D Ama öyle olmuyormuş işte, minicik bir kuşla insanın o kadar çok anısı olabiliyor ki. İnsandan bir farkı kalmıyor. Ailenin bireyi oluveriyorlar. Tatiller, evin en az 1 odasının dizaynı, serinliği-sıcaklığı, gezmeler ve diğer herşey onlar hesaba katılmadan yapılamıyor. En çok da komik anlarını özlüyor insan. Sizinle uyuduğu, konuştuğu, öptüğü, omzunuzdan bir an ayrılmadığı o neşe veren anlar öldükten sonra büyük bir acı veriyor insana. Kardeşiniz bunu yeterince güzel anlatmış zaten. Boncuk öldüğünde başka bir kuş almayacağıma yemin ettim. Ama odamda ve hayatımızda bıraktığı boşluğun da tarifi yoktu. Başka bir kuş alırsa , bir önceki kuşunu aldatacakmış gibi hissediyor insan :) 2-3 gün direndim ama baktım olmuyor, yeni bir kuş için sıvadım kolları. Kafesi herşeyiyle temizledim. Petshopların ilgisizliğinden kurtulmayı bekleyen bir sürü can var. Gittim minik bir tanesini aldım getirdim. O da hastaymış. Zaten aldığım kafes rezalet bir haldeydi, aceleciliğim ve acemiliğime denk geldi. Yine de bu miniği 3 ay kadar yaşattık. 3 ayda evin oğlu oldu o da. Son zamanlarını saçlarımızın ya da gömlek yakalarımızın içinde uyuyarak geçirdi ve o da gitti. Bu son diye tekrar söz verdim ama birkaç gün sonra şu an tüyleriyle meşgul olan çenesi düşüğü aldım getirdim :) Şimdi 2,5 yaşında, Allah ona uzun ömürler versin. 2 aydır ishal tedavisiyle uğraşıyorum. Düşünmek bile istemiyorum ama birşey olursa ben yine kendime söz verip yine gidip bir minik getireceğim evime. Yani sahne tozu gibi birşey :) Bir defa tadına vardınız mı, kuşsuz olmuyor. Hayvan besleyen insanlar diğer insanlara göre 100000....-0 öndeler. Çünkü beni mutlu edecek, günümün en az 5 saatini neşelendirecek harika bir nedenim var. Evet öldüklerinde çok canı yanıyor insanın ama her canlının sonu bu. En azından petshoplardaki kötü koşullardan bir kuşu daha kurtarın. Evinize yeni minik bir bireyin katılması MAviş'e ihanet sayılmaz. Emin olun hemen olmasa da yeni kuş onun boşluğunu muhakkak doldurur. Yeni birini tanımış gibi oluyorsunuz çünkü. Her ne kadar nihayetinde hepsi kuş da olsa, farklı farklı özellikleri oluyor. Hem sizin toparlanmanızı kolaylaştırır, hem de neşeniz daha kolay yerine gelir. Ben kuş beslemeyi ve kuşları çok seven, bağlandıkları kuşlarını kaybeden herkese yeni bir kuş almalarını öneriyorum.
 
Bana kalsa kuşçudaki tüm kuşları alır alıştırır sonra öperim :))))

-- MUHABBETKUSU.COM.TR; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 08:43 -->-> Daha önceki mesaj 13:15 --

Başınız sağolsun. Çocukluğumdan beri kuş besliyorum. Toplamda bir 8 yıl kadar ara vermiştim. Boncuk adını verdiğimiz kuşumuzu aldıktan sonra bizimle 7 yıllık bir ömrü oldu. O öldüğünde Ankara'daydı, ben 1 hafta için İstanbul'daydım. Nasıl ağladım kardeşimle, anlatamam. Tipime bakan kıyamet kopsa umurumda olmaz sanır :D Ama öyle olmuyormuş işte, minicik bir kuşla insanın o kadar çok anısı olabiliyor ki. İnsandan bir farkı kalmıyor. Ailenin bireyi oluveriyorlar. Tatiller, evin en az 1 odasının dizaynı, serinliği-sıcaklığı, gezmeler ve diğer herşey onlar hesaba katılmadan yapılamıyor. En çok da komik anlarını özlüyor insan. Sizinle uyuduğu, konuştuğu, öptüğü, omzunuzdan bir an ayrılmadığı o neşe veren anlar öldükten sonra büyük bir acı veriyor insana. Kardeşiniz bunu yeterince güzel anlatmış zaten. Boncuk öldüğünde başka bir kuş almayacağıma yemin ettim. Ama odamda ve hayatımızda bıraktığı boşluğun da tarifi yoktu. Başka bir kuş alırsa , bir önceki kuşunu aldatacakmış gibi hissediyor insan :) 2-3 gün direndim ama baktım olmuyor, yeni bir kuş için sıvadım kolları. Kafesi herşeyiyle temizledim. Petshopların ilgisizliğinden kurtulmayı bekleyen bir sürü can var. Gittim minik bir tanesini aldım getirdim. O da hastaymış. Zaten aldığım kafes rezalet bir haldeydi, aceleciliğim ve acemiliğime denk geldi. Yine de bu miniği 3 ay kadar yaşattık. 3 ayda evin oğlu oldu o da. Son zamanlarını saçlarımızın ya da gömlek yakalarımızın içinde uyuyarak geçirdi ve o da gitti. Bu son diye tekrar söz verdim ama birkaç gün sonra şu an tüyleriyle meşgul olan çenesi düşüğü aldım getirdim :) Şimdi 2,5 yaşında, Allah ona uzun ömürler versin. 2 aydır ishal tedavisiyle uğraşıyorum. Düşünmek bile istemiyorum ama birşey olursa ben yine kendime söz verip yine gidip bir minik getireceğim evime. Yani sahne tozu gibi birşey :) Bir defa tadına vardınız mı, kuşsuz olmuyor. Hayvan besleyen insanlar diğer insanlara göre 100000....-0 öndeler. Çünkü beni mutlu edecek, günümün en az 5 saatini neşelendirecek harika bir nedenim var. Evet öldüklerinde çok canı yanıyor insanın ama her canlının sonu bu. En azından petshoplardaki kötü koşullardan bir kuşu daha kurtarın. Evinize yeni minik bir bireyin katılması MAviş'e ihanet sayılmaz. Emin olun hemen olmasa da yeni kuş onun boşluğunu muhakkak doldurur. Yeni birini tanımış gibi oluyorsunuz çünkü. Her ne kadar nihayetinde hepsi kuş da olsa, farklı farklı özellikleri oluyor. Hem sizin toparlanmanızı kolaylaştırır, hem de neşeniz daha kolay yerine gelir. Ben kuş beslemeyi ve kuşları çok seven, bağlandıkları kuşlarını kaybeden herkese yeni bir kuş almalarını öneriyorum.
cerencim sende ne kadar güzel anlatmışsın. İnşallah kuşun sağlıklı bir şekilde seninle birlikte mutlu günler geçirir. Valla dediğin gibi pet shoplarda ilgisiz bakımsız şekilde yaşayan o kadar çok kuş var ki üzülmemek elde değil.
 
Geri
Üst