ROJİN DEMİR
Meraklı Üye
- Katılım
- 17 Haz 2014
- Mesajlar
- 169
- Tepkime puanı
- 2
Merhaba, bu konuda daha önce de konuşmuştuk ama çözümsüz kaldı. 5 yavruya sahip anne babayı ölesiye kıskanıyor yavrulardan ve anne çok agresif ve baskın bir karakter. Baba kızgınlık döneminde değil, tek istediği yavruları beslemek. Bu yüzden her dakika kavga oluyordu. Ben foruma sormuştum, ayırmıştım anneyi ama anne öyle bir kuş ki babasız bir dakika bile durmuyor. Ayıramıyoruz, ayırınca anne yavruları beslemiyor. Anneyi alınca da baba çağırıyor ve ikisi de strese giriyor.
Neyse, kavgalar son günlerde biraz azalmıştı, düzgün gidiyordu her şey. Ta ki bugüne kadar...
Bugün yavru yuvadan kafasını uzatmış. Anne yavruyu kaşımış,sevmiş. Uzun süre anneyle yavru birbirlerini kaşımış, beraber uyumuşlar sokulup. Sonra anne yem yemeye gitmiş ve baba da gidip yavruyu kaşımış. Tam o sırada anne bunu görünce çıldırmış ve babayı çok kötü dövmüş. Yavruyu da yuvaya ittirmiş. Baba çok korkmuş yuvaya kaçmış. Annem görmüş tüm bu olanları. Sonra baba (normalde yapmaz) yuvadan yarım saat çıkmamış ve anne yuvaya girip çıkıyormuş ama yuvadan ses seda çıkmıyormuş. Annem bayağı korkmuş babaya bir şey oldu diye( oğluşudur o annemin). Açmış yuvayı, normalde yuvayı açar açmaz baba çıkar yuvadan fırlar. Ama bu sefer baba yavruların arasına sinmiş ve annem kuyruğundan tutmuş hafifçe, dürtmüş hiçbir tepki vermemiş. Beni çağırdı, koştum baktım. Yuvayı çıkardım kafesten. Yavruların arasına sinmiş, o kadar korkuyordu ki ne yapsak çıkmıyordu. Başını yavruların altına gömüyordu. Gözleri kocaman olmuştu. Çıkardık yuvadan, tek başına getirdik bizim odaya. Bizi öpen, konuşan kuş hiçbirimize gelmek istemedi. En ufak bir ses bile çıkarsak yerinden sıçrıyor. O kadar o kadar korkuyor ki böyle bir şey görmedim...
Ve acaip yem yedi, sonra da çok çok az kustu. Şimdi uyuyor sandalyenin üzerinde. Ne yapmalıyım, kafayı yeme noktasına geldim. Anne hayatımda gördüğüm en uyumsuz kuş. Yavrularını çok seviyor ama o bu yani, kıskançlığın kuş suretine bürünmüş hali. Hiçbir şeyi paylaşmak istemiyor, bizden de kıskanıyor zaten normalde kuşu. Her şeyi her şeyi kıskanıyor...
Neyse, kavgalar son günlerde biraz azalmıştı, düzgün gidiyordu her şey. Ta ki bugüne kadar...
Bugün yavru yuvadan kafasını uzatmış. Anne yavruyu kaşımış,sevmiş. Uzun süre anneyle yavru birbirlerini kaşımış, beraber uyumuşlar sokulup. Sonra anne yem yemeye gitmiş ve baba da gidip yavruyu kaşımış. Tam o sırada anne bunu görünce çıldırmış ve babayı çok kötü dövmüş. Yavruyu da yuvaya ittirmiş. Baba çok korkmuş yuvaya kaçmış. Annem görmüş tüm bu olanları. Sonra baba (normalde yapmaz) yuvadan yarım saat çıkmamış ve anne yuvaya girip çıkıyormuş ama yuvadan ses seda çıkmıyormuş. Annem bayağı korkmuş babaya bir şey oldu diye( oğluşudur o annemin). Açmış yuvayı, normalde yuvayı açar açmaz baba çıkar yuvadan fırlar. Ama bu sefer baba yavruların arasına sinmiş ve annem kuyruğundan tutmuş hafifçe, dürtmüş hiçbir tepki vermemiş. Beni çağırdı, koştum baktım. Yuvayı çıkardım kafesten. Yavruların arasına sinmiş, o kadar korkuyordu ki ne yapsak çıkmıyordu. Başını yavruların altına gömüyordu. Gözleri kocaman olmuştu. Çıkardık yuvadan, tek başına getirdik bizim odaya. Bizi öpen, konuşan kuş hiçbirimize gelmek istemedi. En ufak bir ses bile çıkarsak yerinden sıçrıyor. O kadar o kadar korkuyor ki böyle bir şey görmedim...
Ve acaip yem yedi, sonra da çok çok az kustu. Şimdi uyuyor sandalyenin üzerinde. Ne yapmalıyım, kafayı yeme noktasına geldim. Anne hayatımda gördüğüm en uyumsuz kuş. Yavrularını çok seviyor ama o bu yani, kıskançlığın kuş suretine bürünmüş hali. Hiçbir şeyi paylaşmak istemiyor, bizden de kıskanıyor zaten normalde kuşu. Her şeyi her şeyi kıskanıyor...
