Benim problemim de bu. Akşamları ben kuşumun kafasını, gögsünü sevebiliyorum en azından kafesin içine elimi sokabiliyorum. Gündüz kafesin kapağını biraz aralasam anında tedirgin oluyor. Yem vermeye çalışıyorum yemiyor anında gidip kendi mama kabındaki yemlere yumuluyor. Değil sevmeye çalışmak elimi hareket ettirsem dört dönüyor içerde. Kısık sesle konuşuyorum. Cici kuş, mini kuş güzel güzel konuşuyorum yine yanaşmıyor. Her gün saatlerce karşısında onunla konuşuyorum elimi oynattığım anda tedirgin oluyor. Yeni yeni bu hallere girdi. Yavruydu daha çok yetişkin değil. Ben ne yapacağımı şaşırdım. Elimde yem veriyorum ne elime geliyor ne benimle oynuyor. Herşeyin en kalitelisini, en temizini sunmaya çalışıyorum.