- Katılım
- 30 Tem 2016
- Mesajlar
- 1,425
- Tepkime puanı
- 366
İlk okul yıldırımdaydı ilk tanışmamız.
Çocukluğumdan bu yana hayvanları hep severdim.
4-5 yaşlarımda köyde iken kazları koyunları güder tavukların yemini suyunu verir hasta olan civcivleri soğuktan korumak için içeri alır ayrı bir özen ve sevgi ile beslerdim onları.
Gel zaman git zaman bende muhabbet kuşları gibi doğduğum topraklardan koparıldım.
Şehir denilen bir yerdeydim artık.
Henüz yine çok büyümemiştim.
Takvim yaprakları 1995 i gösteriyordu henüz.
Takvim yapraklarında beliren yıllarda bayram alışverişlerini eminönü'ne yapmaya giderdik.
İnsan görüyor ve heves ediyor tabi.
Bir gün baktım ki babam bir cift mubabbet kuşu ile gelmiş eve.
Dünyalar benim oldu.
Ben kuşlardan daha fazla mutluyum.
Onlar ise biraz endişeli.
Gel zaman git zaman birbirimize çok alıştık.
İkiside ailenin birer ferdi oldu.
Altlarını temizlemek için balkonda kafesi açmak gibi bir hatada bulundum.
Sarı olan pır pır etti uçtu gitti.
Bende hemen evden çıktım peşine düştüm fakat nafile.
Öyle üzüldüm öyle üzüldüm ki mideme ağrılar girdi.
Rahatsızlandım yataklara düştüm 3 gün okula gidemedim.
Her gün iki gözüm iki çeşme ve kendini suçlu hissetme hali.
Muhabbet kuşu beslemem yasaklandı.
Elde ki ile yetinmem istendi bir müddet eş dahi alınmadı yavruma.
Her hikaye gibi bu da burda bitsin şimdilik.
Daha fazla dayanamicim mazinin aziz hatırasına.
Çocukluğumdan bu yana hayvanları hep severdim.
4-5 yaşlarımda köyde iken kazları koyunları güder tavukların yemini suyunu verir hasta olan civcivleri soğuktan korumak için içeri alır ayrı bir özen ve sevgi ile beslerdim onları.
Gel zaman git zaman bende muhabbet kuşları gibi doğduğum topraklardan koparıldım.
Şehir denilen bir yerdeydim artık.
Henüz yine çok büyümemiştim.
Takvim yaprakları 1995 i gösteriyordu henüz.
Takvim yapraklarında beliren yıllarda bayram alışverişlerini eminönü'ne yapmaya giderdik.
İnsan görüyor ve heves ediyor tabi.
Bir gün baktım ki babam bir cift mubabbet kuşu ile gelmiş eve.
Dünyalar benim oldu.
Ben kuşlardan daha fazla mutluyum.
Onlar ise biraz endişeli.
Gel zaman git zaman birbirimize çok alıştık.
İkiside ailenin birer ferdi oldu.
Altlarını temizlemek için balkonda kafesi açmak gibi bir hatada bulundum.
Sarı olan pır pır etti uçtu gitti.
Bende hemen evden çıktım peşine düştüm fakat nafile.
Öyle üzüldüm öyle üzüldüm ki mideme ağrılar girdi.
Rahatsızlandım yataklara düştüm 3 gün okula gidemedim.
Her gün iki gözüm iki çeşme ve kendini suçlu hissetme hali.
Muhabbet kuşu beslemem yasaklandı.
Elde ki ile yetinmem istendi bir müddet eş dahi alınmadı yavruma.
Her hikaye gibi bu da burda bitsin şimdilik.
Daha fazla dayanamicim mazinin aziz hatırasına.