Rosemly
Yeni Üye
- Katılım
- 1 Eyl 2016
- Mesajlar
- 70
- Tepkime puanı
- 32
ilk tanışmamız , maviş ve beyaz'ı komşuya gittiğimde çocuklar onlara eziyet ederken görmüştüm. içim acımıştı yapmayın demiştim fakat hiçbir şekilde dinlemiyorlardı. anneleri dışarıdaydı. zaten annelerine söylediğimde de birşey farketmiyordu. tüyleri yolunmuş kafeste oradan oraya o küçük canavar parmaklardan kaçıyorlardı. kadın kuşları sevmediği için 1 hafta boyunca merdiven arasına koyup karanlıkta bıraktı. ilgilenmedi o soğukta. onları ben evime alıp bakmak istedim fakat bizimkilerin canı daha önce 2 kere yanmış o yüzden istemediler. o kadar sevmiştim ki onları o eziyetten kurtulmaları için ne yapabilirim diye düşünüp dururken komşu memlekete gideceği için 1 hafta benim bakmamı istedi. tabikide hemen kabul ettim. o minik yavrular hergün benim odamda uyuyup , en güzel şekilde beslenip ,evdeki herkesten güzel şekilde ilgi gördüler. ne yazık ki 1 hafta çabuk geçti ve komşular geldi. istemeyerek vermek zorundaydım. ama ne mutlu ki bana kadında istemiyordu ben sevmiyorum al senin olsun ben istemiyorum onları diyip kafesi elime verdi. kocası sorun çıkarsada şuan 5 aydır benimleler ve yolunan tüyler uzadı , gözlerinde ki korkular gitti. sevgiyle, ilgiyle iyileştiler. artık isteselerde vermeyeceğim. onlar bizim evin minikleri.