Mubabbet kuşunun kanatlarından rahatsız olmak

[Ata]

Kuş 10-11 aydır felan bizde.Çok tatlı bir kuş onunla oynamayı çok istiyorum ama ilk kafesini açtığımızda kanat sesleri beni çok rahatsız etti bağırıp çağırıp kaçtım yani.O günden sonra da ben varken açamıyorlar kafesi.Yani onunla oynamak okşamak istiyorum ama uçtuğu zamanki o kanat sesleri o kadar tuhaf ki..nasıl alışabilirim? Yani korkumu nasıl yenebilirim?

 

[Sakuram]

Kuş 10-11 aydır felan bizde.Çok tatlı bir kuş onunla oynamayı çok istiyorum ama ilk kafesini açtığımızda kanat sesleri beni çok rahatsız etti bağırıp çağırıp kaçtım yani.O günden sonra da ben varken açamıyorlar kafesi.Yani onunla oynamak okşamak istiyorum ama uçtuğu zamanki o kanat sesleri o kadar tuhaf ki..nasıl alışabilirim? Yani korkumu nasıl yenebilirim?

O sizin yürüdüğünüz zaman çıkardığınız adım sesinden korkuyor mu yahut size bağırıp çağırıp gidiyor mu ve aileniz o dışarda iken sizi odaya kitliyorlar mı? Okşamak her zaman sevmek değildir, hele hurharca güven vermeden okşamaya kalkmak. Dolayısı ile size saldırmadığına şükredin. Kim bilir nasıl korkmuştur. Onlar robot değiller, dolayısı ile istediğinizi yapmalarını beklemeyin; hemen alışmalarını al beni okşa demelerini hiç beklemeyin.

Korkunuzu yenmek için, öncelikle sevmeyi öğrenmenizi tavsiye ederim. Sonra da sadece sevin, mesele sadece sevgi. Okşamak, öpmek değil. İnsan çoğu zaman konuşarak da sevebilir, insanın bakışları ile dahi bu mümkündür. İsterseniz bu konuya da bakabilirsiniz:
http://www.muhabbetkusu.com.tr/threads/mesele-sevgi-sakuram.62746/

 

[Kamen]

Televizyonda bir programda izlemiş idim.
Bazı insanların bu tür fobileri olabiliyor.
Bu fobiyi yenmek hiç kolay degildir.

 

[Sakuram]

Televizyonda bir programda izlemiş idim.
Bazı insanların bu tür fobileri olabiliyor.
Bu fobiyi yenmek hiç kolay degildir.

Değişik geliyor bana, aslında bu bir fobi olmamalı. Bu bizde biten bir şey, inanç meselesi. Sakin olmayı ve sevmeyi beceremiyoruz aslında, amacım kızmak değil ama şu bir gerçek; mesele insanın içindeki bastırılmış bazı şeylerin bazı durumlarda bazı şeylere yönelik olarak ortaya çıkmasıdır. Karanlıktan korkmak gibi, halbuki kişi karanlıktan neden korkar aslında bunun cevabını bulmalıyız. Kuşlarda mesela, kendini güvende hissetmediği bir ortamda karanlıkta kaldığında tellere yapışıyorlar değil mi? Güven verdiğimizde bu sorunu çözüyoruz aslında, diyoruz ki bize bu soruları soranlara; ortama alışmadığındandır, zaman verin.

Burada da arkadaşa empati yaptırdım acizane, sordum. Dedim ki, sizi onun rahat etmesi için, alışması için odaya kitliyorlar mı? Bunu düşünmek bile aslında bu fobinin üzerine gider. Bu da sevmekle oluyor, aslında sevmeyi bilmiyoruz. Arkadaş direk okşamak istiyorum elimi kafese sokuyorum ama kanatlarını çırpıyor izin vermiyor kaçıyor demiş bir bakıma, e dolayısı ile hunharca yaklaşmış oluyor bir de üstüne bağırıyor gidiyor. Biz nasıl olursak, karşıdaki kim yahut ne olursa olsun aynı şekilde bize geri dönüyor farkında değiliz. Sevmek termini yanlış anlıyoruz. Şahsen benim yanımda biri gelip kuşlarımı bu şekilde sevmeye kalksa ben başta "Dur öyle değil, şöyle tut elini şöyle yap" diye yönlendiririm ki öyle de yapıyorum bu başıma geliyor. İnsanlarımızın bilinçsizliği, nesillere yansıyor aslında. Tepkim bu konuda çok büyük benim.