O kadar sevimli oluyorlar ki. sahiplendirirken arkasından ağlıyorum. Bakamayacaklar, hastalanacak ölecek diye üzülüyorum. Birine vermiştim. Çocuğuna hediye almıştı. Sonra işi çıktığı için birkaç günlüğüne bana bıraktı.Kuş ölmek üzereydi tanıyamadım. Yemliğine baktım kabuktan başka bişey göremedim. Evi kirlenmesin diye cam balkonlu yere atmış. Soğuktan üşümüş. Avucunun içine almışlar, ürkek korkak olmuş. Yıkıldım, çok üzüldüm. Geri geldiğinde kuşu değil kafesi geri verdim. Bende 10 gün kadar daha kaldı. Kendini toparladıktan sonra başka kuş seven birine verdim. Ne durumdadır bilmiyorum. Kötü haber alacağım diye soramıyorum.
Şimdiye kadar yumurtalığı koymadım yavru yapmasınlar diye. Oda üremek istiyor. Dayanamadım koydum. Hemen yumurta yaptı. Şu an 3 tane oldu bile. Yine nasıl sahiplendireceğim diye sitreslenmeye başladım. 3.yumurtasını aldım bundan sonrakileri de alıcam. Çok üzülüyorum. Ama başka çare aklıma gelmiyor. Başka birinde yaşayacaklarını düşünsem Anne babayı ve kafesleriyle birlikte vericem. Bu kuşlara bukadar bağlanacağımı hiç tahmin etmemiştim.